« كتاب روضه» كه با كوشش و پژوهش «محمد حقي» به نشر رسيده است، در واقع گزيدۀ مستند روضه الشهداي «ملاحسين واعظ كاشفي» متوفي 910.ق مي باشد. پژوهش گر كتاب روضه الشهدا را از ارزشمندترين آثاري مي داند كه در زمان خود توانست نقش مهمي را در احياي فرهنگ عاشورايي ايفا نمايد. ظاهراً سنت روضه خواني ريشه در سبك و شيوه همين كتاب دارد كه تاكنون ادامه يافته است. از آن زمان است كه نه تنها در ايام محرم بلكه در طول سال نهاي متمادي، نقل و روايت مصائب حسيني علاوه بر گزارشات تاريخي و روايات وارده با اتكا بر داده هاي روضه الشهداي ملاحسين واعظ كاشفي انجام مي گيرد. از طرفي درطول تاريخ نقدهاي و تحليلات فراواني بر اين كتاب وارد شده است تا جايي كه شهيد مطهري اشارات زيادي به گزارشات غير واقعي آن مي نمايد. « محمد حقي» با توجه به مطالب ياد شده توانست اقدام شايسته اي در بررسي مستندات و تنقيح اصل اثر انجام دهد و « كتاب روضه» را تقديم خوانندگان و محبين خاندان عصمت طهارت(س) كند. سعي كرده است در اين اثر گام هاي زير را بردارد: كوتاه كردن متن در جهت فرم دهي به وقايع در يك صفحه توضيح كلمات مشكل در پاورقي مستند سازي كتاب با حذف مجعولات «كتاب روضه» با مناقب امام حسين(ع) شروع مي شود و پس از آن سير تاريخي كتاب با مرگ معاويه و سلطنت يزيد ادامه مي يابد. حركت به سمت مكه و نامه نگاري هاي كوفيان بخش هاي ديگركتاب هستند كه با ادبياتي آرايه اي به نظر خوانندگان مي رسد. كتاب پس از نقل دستگيري و شهادت هاني بن عروه و مسلم بن عقيل و رسيدن كاروان حسيني به كربلا، شرح مفصلي از وقايع ده روزۀ محرم مي دهد و شرح و تمركز بي نظيري بر لحظه هاي نبرد و شهادت ياران امام حسين در كتاب به نمايش مي گذارد: « حسين(ع) عنان مركب از ميدان برتافته، به صف لشكر خود باز آمده دل بر محاربه نهاد و اين واقعه در روز جمعه بود، دهم محرم، سال بر شصت ويك از هجرت سيد عالم(ص) و لشكر مخالف به قولي هفده هزار و به روايتي سي هزار بودند. و اصحّ روايت آن است كه بيست و دو هزار سوار و پياده از شام و كوفه در آن معركه حاضر آمدند و ملازمان حضرت حسين به قولي هشتاد و دو نفر و به روايت اشهر هفتاد و دو تن بوده اند، ….»