در اندیشه ی شیعی که برگرفته از قرآن کریم و نصوص نبوی ص است، امامت، امری الهی و آسمانی قلمداد می شود. با این حال، منکران و اهل تردید، متّکی به مکتوبات و گزارش های تاریخی صدر اسلام و در سه محور بنیادین، این حقیقت انکار ناپذیر را به چالش کشیده اند در محور نخست، ادّعا کرده اند امیر مؤمنان علیه السلام، بیعت مردم را معیار مشروعیّت حکومت منافقان دانسته اند. در محور دوم، با تکیه به سیره ی قولی و عملی امیر مؤمنان علیه السلام، مدّعی رضایت آن حضرت از غاصبان حقّ خود هستند و در محور سوم، بر مشی مسالمت آمیز و دوستانه ی مولا و سایر امامان با مخالفان تأکید دارند و می کوشند از آن، تأیید حکمرانان باطل را استنباط کنند در این مکتوب، هر سه رویکرد فوق، به تفصیل و به طور مستند، مورد نقد و بررسی قرار گرفته و ضعف و سستی آن ها به اثبات رسیده است.