این کتاب به مفهوم عدل و عدالت اجتماعی از دیدگاه امیرالمومنین و مذهب شیعه اثناعشری در 10 فصل پرداخته است. تبیین عدل در نظام تکوینی و تشریعی در فصل اول و دوم مطرح شده، و در سومین فصل از یک سو با شرح زندگی اشرافی و گرداب مال پرستی و از سوی دیگر فقر ِ ویران کننده، راه عدل و تعادل و کیان فردی را در کلام امام به تصویر کشیده است.
فصل چهارم و پنجم بیان کننده عدالتی فراگیر و ظلم ستیزی در اندیشه مولی الموحدین است و در ششمین فصل به اثبات جایگاه امام به عنوان میزان جامعه در اجرای عدالت اشاره شده است.
فصل هفت این کتاب قاطعیت در اجرای عدالت را شرح داده و هشتمین فصل در چند عنوان بیانگر شیوه های عدل ستیزی است از جمله: آزادی اقتصادی و اقتصاد آزاد، استثمار، استئثار (رانت خواری) و انحصار گرایی، اسراف و عدم توازن اقتصادی، سود آزاد بازرگانی و اموال نامشروع.
زمینه سازی فرهنگی و اقتصادی برای عدالت اجتماعی در فصل های نهم و دهم ذکر شده است. انسان گرایی و ایمان به حقوق انسان و همچنین ضرورت شناخت عدالت و راهکارهای اجرایی آن موضوعاتی است که ضمن زمینه سازی فرهنگی برای عدالت اجتماعی بیان شده است.
زمینه سازی اقتصادی برای عدالت اجتماعی طی هشت عنوان مطرح شده است از جمله : عمران و آبادی زمین، سرمایه گذاری، مدیریت کارآ و برنامه ریزی درست، بخش عمومی نه بخش خصوصی، صرفه جویی و ریاضت اقتصادی، کار و تلاش، همکاری دولت و ملت، امنیت وانسجام اجتماعی.