دلیل ما | فروشگاه اینترنتی کتب شیعی

ارتباط نهج‌البلاغه با قرآن از مجید معارف با موضوع علوم قرآنی و روایات اسلامی و در آن از ارتباط قرآن و نهج‌البلاغه در قالب و محتوا صحبت کرده است.

این کتاب، در راستاى معرفى اهّم جنبه‌هاى رابطه قرآن و نهج‌البلاغه است و به منظور تهیه متن آموزشى درسى با همین نام تالیف گشته است و هدف از تدوین آن تقویت توان علمى دانشجویان دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالى در زمینه نهج‌البلاغه است. این کتاب حاوى اطلاعات جدیدى در شناخت هرچه بهتر ارتباط‍‌ نهج‌البلاغه با قرآن است که آن را از دیگر آثار مشابه موجود که قدیمى‌ترین آن‌ها کتاب مرحوم سید جواد مصطفوى با نام «رابطه‌ى قرآن و نهج‌البلاغه» است، متمایز مى‌سازد.

در نگارش این اثر تلاش به عمل آمده تا مطالب آن حتى‌الامکان با سرفصل‌هاى مصوب همین درس، در مقطع کارشناسى ارشد رشته‌هاى علوم حدیث، گرایش نهج‌البلاغه و نیز رشته‌ى معارف نهج‌البلاغه هماهنگ باشد، هرچند به دلیل گستردگى مطالب و ضرورت تجزیه و تحلیل آن‌ها، مطالب طرح شده در این کتاب بسیار فراتر از عناوین مصوب است و از این‌رو اساتید محترم و مدرسان گرامى مى‌توانند با صلاح دید خود، مباحثى از این کتاب را جهت تدریس درس مذکور در نظر بگیرند. کتاب حاضر از یک بخش مقدماتى با عنوان مبانى رابطه نهج‌البلاغه با قرآن تشکیل شده است و علاوه بر آن طى سیزده فصل دیگر، مباحث این موضوع در قالب دو مبحث ارتباط‍‌ ساختارى و محتوایى دنبال شده است. از ویژگى‌هاى این کتاب در مقایسه با کتاب‌هاى هم‌نام، تنوع مثال‌ها و نمونه‌هاى ذکر شده در آن و نیز استفاده از منابع و مآخذ دست اول و معتبر در گستره‌اى وسیع است و در تقسیم‌بندى مطالب آن همواره بعد آموزشى آن مدنظر بوده است.

ارتباط نهج‌البلاغه با قرآن، دربردارنده 14فصل است و گزارش اجمالى فصول آن به قرار زیر است:

فصل اول، با عنوان مبانى ارتباط‍‌ نهج‌البلاغه با قرآن، به معرفى مبانى عام و خاص ارتباط‍‌ این دو کتاب اختصاص دارد.

فصل دوم، با عنوان «بررسى جایگاه کلام معصوم علیه‌السلام نسبت به قرآن»، به بررسى «حدیث ثقلین» به‌عنوان مهمترین اصل روشنگر این جایگاه مى‌پردازد.

فصل سوم، با عنوان «علم اهل‌بیت علیهم‌السلام»، به بررسى علم اهل‌بیت علیهم‌السلام و ریشه‌هاى آن مى‌پردازد.

در فصل چهارم، با عنوان «جایگاه قرآن در نهج‌البلاغه»، اوصاف کلى و عمومى و نیز برخى از اوصاف اختصاصى قرآن در بیان امام على علیه‌السلام مورد اشاره قرار گرفته است.

در فصل‌هاى پنجم تا نهم، تحت عنوان «مقایسه سبک ادبى نهج‌البلاغه و قرآن»، ارتباط‍‌ این دو کتاب از حیث بلاغت و علوم بلاغى مورد بررسى قرار گرفته است.

در فصل نهم، با عنوان «کاربرد آیات قرآن در نهج‌البلاغه»، انواع استشهادات قرآنى نهج‌البلاغه به همراه تضمین‌ها و تلمیح‌ها و اقتباس‌هاى قرآنى در این کتاب مورد تحقیق قرارگرفته است.

دو فصل دهم و یازدهم، به معرفى علوم قرآنى در نهج‌البلاغه همراه با نمونه‌هایى از آن اختصاص دارد و به‌طور خاص، در فصل یازدهم مبانى و روش‌هاى تفسیرى امام على علیه‌السلام در نهج‌البلاغه مورد اشاره قرار گرفته است.

در فصل‌هاى دوازدهم و سیزدهم و چهاردهم نیز مباحثى از ارتباط‍‌ محتوایى نهج‌البلاغه و قرآن در موضوعات توحید، نبوت و اهل‌بیت علیهم‌السلام مطرح شده است.

فهرست محتوا در آغاز و کتابشناسی در پایان کتاب درج شده است.